Hər an qarşılaşacağımız uğur…

Həyat!  Həyat  kimlər  üçün  çox  qəribədi,  kimlər  üçün  isə  daha  maraqlı  yaşam  tərzidi.  Bəzən  belə  də  deyirlər:  Eşi  5  günlük  dünyadı,  həyatdi  da  özüm  üçün  yaşayıram…  Nə  bilim  daha  nələr!  Unutmaq  lazım  deyil  ki,  doğrudan  da  həyat  surprizlərlə  doludu.  İstənilən  an  sən  ya  pisliklə  və  ya  yaxşılıqla  bağlı  olan  hər  hansı  bir  situasiyayla,  ya  da  ki  pis  və  ya  şad  xəbərlə  qarşılaşa  bilərsən. . .

Bir  dəfə  ofisdə  olarkən  dostlarım  nəsə  güləşlə  bağlı  hansısa  yarışdan  danışırdılar.  Bu  mənə  çox  maraqlı  gəldi  və  başladım  bu  haqda  ətraflı   informasiya  toplamağa.  Sonda  aydın  oldu  ki,  bu  yarış  Heydər  Əliyevin  xatirəsinə  həsr  olunmuş  QIZIL  QRAND  PRİX  finallarıdı.  Mən  də  öz növbəmdə  bu  işdə  məsul  olan  Xəqani  Fərəcov-a  müraciət  edərək  bu  yarışda  könüllülərdən  biri  olmaq  istəyimi  bildirdim.  Razılıq  aldım,  çox  sevindim  amma  bu  işdə  təcrübəsiz  idim.  Bu  mənim  ilk  valantiyorluğum  olacaqdı  deyə  həyacan  da  var  idi.  Nəysə  sözün  qısası  bir  təhər  olsa  da  mənə  də  komanda  seçildi,  “NORVEÇ”.

Mənə  verilən  məlumata  əsasən  Norveç  komandası  iyun  ayının  8-i  saat  17:45-də  Heydər  Əliyev  adına  havalimanında  olacaqdı.  Buna  görə  də  saat  6-da  xüsusi  olaraq  sifariş  verilmiş  avtobusla  havalimanına  getdik.  Orda  nə  az  nə  çox  düz  gecə  saat  00:30  kimi  gözlədik.  Əsəblərimiz,  səbrimiz  tamam  daralmışdı.  Gözləmə  zalında  belə  yatıb  qalmışdım.  Axırda  gəlib  çatdılar.  Gec  gəlsələr  də  gözləməyə  dəyərdi.  İki  səmimi  insan  biri  məşqçi   Fritz Bryting Aanes  və  o  biri  isə  güləşçi  Thomas Rønningen  idi.  Onlarla  elə  ilk  görüşdən  rahat  ünsüyyət  qura  bildim.  İdmançı  olmalarına  baxmayaraq  dartanyanlıq,  özündənrazılıq  deyilən  bir  şey  yox  idi.   İki  gün  onlarla  maraqlı  gün  keçirdim.  Yarışlarını  izləyirdim.  Düzdü  Thomas  ilk  görüşlərində  çox  gözəl  təsir  bağışlasa  da  sonda  azəri  güləşçiyə  məğlub  oldu.  Məğlubiyyətə  heç  də  üzülmədi.  Bilirdi  ki,  onsuzda  azəri  güləşçiləri  güclüdü…

Heydər  Əliyev  kompleksində  keçirilən  bu  yarışda  mən  çox  hadisələr  gördüm.  Möhtəşəm  qalibiyyəti,  biyabırçı  məğlubiyyəti,  müəllimin  öz  qız  tələbəsini   (uduzduğuna  görə)  döyməsini,  güləşçilərin  (oğlan,  qız)  göz  yaşlarını,  bəzən  dəli  nərə  çəkənləri,  hirsindən  nəyisə  vurub  dağıtmaq  istəyənləri,  daha  kimləri  və  nələri  gördüm.  Hətda  bu  olanlar  bir  qırağa  yarışın  sonunda  YAXT  klubda  keçirilən  möhtəşəm  tədbirdə  yenidən  mehribancasına  deyib-gülənləri,  yeyib-içənləri,  özünü  diskotekada  hiss  edib  ortalığa  düşən  və  ölümünə  rəqs  edənləri,  medlenıy  tansı  güləş  fənləri  kimi   oynayanları  da  gördüm)))  Belə  davam  etsəydi  “ALLAH”  bilir  sonra  necə  maraqlı  hadisələrin  şahidi  olacaqdım.  Ümumiyyətlə  götürdükdə  isə  bu  yarış  mənə  əlavə  çoxlu  biliklər  və  lazımi  tecrübə  verdi.  Sonda  könüllü  olaraq  çekdiyimiz  iki  günlük  əziyyətin  əvəzində  CERTİFİCATE  də  əldə  etdim.  Bütün  bunlara  görə  X.  Fərəcova  dərin  təşəkkürümü  bildirirəm…

Hörmətlə:

MiKAYILLI  AĞALAR.

Bu slaydşou üçün JavaScript lazımdır.