GÜRCÜSTAN MACƏRASI…

Əvvəlcə  hər  kəsə  atəşli  salamlar.  Uzun  aradan  sonra  sizlərlə  virtual  olaraq  yenidən  görüşmək  mənim  üşün  çox  sevindiricidi.  Demək  olar  bir  aya  yaxındı  ki,  bəzi  səbəblərdən  heç  bir  post  yaza  bilmirdim.  Ya  vaxtım  olmurdu  ya  da  ki,  maraqlı  əhvalatla  rastlaşmırdım.  Bu  səfər  isə  sizlərə  nə  üçün  burda  olmadığım  və  başıma  nələrin  gəldiyindən  daha  sonra  isə  xoş  təəssüratlarımdan  danışacam.  Hazırsız?  Başladıq…

Deməli  belə,  məlum olduğu  kimi  yaxın  dostlarımla  Gürcüstanın  Anaklia  adlı  bölgəsində  keçirilən  “PATRİOT  CAMP  2011”  beynəlxalq  düşərgəsində  iştirak  etdim.  Qarşımıza  bir  məqsəd  qoyulmuşdu,  AZƏRBAYCANI  beynəlxalq  arenada  layiqincə  təmsil  etmək  və  öz  dinimizi,  tariximizi,  mədəniyyətimizi  uğurla  nümayiş  etdirmək!  İstirahət  isə  öz  yerində.  Nəhayyət,  iyulun  11-i  axşam  saatlarında  Bakını  tərk  edib  Tiflisə  çatdıq.  Ordan  da  7-8  saatlıq  avtobusla  campın  keçiriləcəyi  yerə,  Anakliaya  yollandıq.  Bütün  yolu  deyib-güldük,  xoş  övqatla,  həvəslə  azəri  musiqilərini  bir-bir  oxuduq.  Hətda  bizimlə  bir  avtobusda  olan  gürcülər  belə  mahnıları  zümzümə  edirdilər.  Elə  Tiflisdən  çıxmamış  bizi  əsil  gürcü  “Xaçapuri”  və   “Lobyanini”sinə  qonaq  etdilər.  Bəh  behh!  Yeriniz  məlum,  ilk  dəfə  idi  ki  orginal  xaçapuri  yeyirdim  özüdə  Gürcüstanda)))  Hələ  onların  “Coco-cola”  və  “Fanta”  içkilərini  demirəm.  Doyunca  yeyib-içdikdən  sonra  yolumuza  davam  etdik.  Yoların  çox  hissəsi  demək  olar  ki  dağlıq,  perevallar  idi.  Bizim  Ağsu  perevallarından  da  təhlükəli,  qorxulu.  Sadəcə  bircə  fərq  var  idi,  bütün  perevalların  kənarları  beton  bəndlərlə  bağlanmışdı.  Bu  insanda  azda  olsa  təhlükəsizliyə  qarşı  rahatlıq  yaradırdı.  Nəhayyət  uzun  yoldan  sonra  camp-a  çatdıq.  Əllərimizdə  azəri  bayrağı,  əynimizdə  isə  “AZƏRBAYCAN”  yazılan  mayıçkalar.  Beləcə  düşərgəyə  daxil  olduq.  İstər-istəməz  toplum  şəkildə  ” src=”https://mikayilliagalar.files.wordpress.com/2011/07/282051_222263204477089_100000802344626_550947_7872854_n.jpg?w=150″ alt=”” width=”150″ height=”112″ /> olan  insan  axını  görən  hər  kəs  çox  təəccüblənib,  heyrətə  gəlirdi.  Hamı  yerbeyer  olandan  sonra  gecəni  yola  verib  yatdıq.  Səhər  düşərgənin  qaydaları,  prinsipləri,  gündəlik  planları  haqda  məlumatlandıq.  Beləliklə  hər  günümüz  maraqlı  keçirdi.  Düzdü  bildiyime  görə  bir  az  narazı  qalanlar  da  oldu   amma  mənim  çox  xoşuma  gəldi.

Deməli  belə,  hər  gün  səhərlər  oyanıb,  idman  edib,  yeməyə  gedirdik.  Yeməkxananın  qarşısına  çatanda   həmişə  də  bu  cümləni eşidirdik  “MAKE  2  LİNES”.  Nahardan  sonra  isə  nə  az  nə  çox  düz  bir  saatlıq  dənizzz…  Düzdü  saat  11-12  radələrində  su  soyuq  olsa  da  bu  şansı  heç  kim  buraxmırdı.  Hamı  dənizə  qaçırdı  özüdə  saatda  100nen)))  Dənizdən  sonra    group  time-da  axşam  nə  olcağı  haqda  məlumat  verilirdi,  hazırlıq  işləri  görülürdü.  Günorta  yemeyindən  sonra  müxtəlif  mövzular  üzrə  təlimlər  olurdu.  Olimpiya  oyunlarında  iştirak  edənlər  oyunlara  gedirdi,  iştirak  etməyənlər  isə  dincəlirdi.  Hamının  sevdiyi  yalnız  bir  məkan  vardı  “BUNQALO”.  Burda  xoş  musiqi  altında  həm  boş  vaxtımızı  keçirir,  söhbət  edir,  mafia  oynuyur,   disco  rəqslər  edirdik.  Günlərdən  aslı  olaraq  müxtəlif  regionlara  gəzintilər  də  olurdu.  Hətda  Abxaziya  sərhədlərinə,  Zugdidi  və  Batumi  şəhərlərinə  ekuskursiya  getdik.  Saat  7  radələrində  qroup time-da  yığışıb  yeməkxanaya  gedirdik.  Günün  sonu  olduğunu  nəzərə  alıb  doyunca  yeməyə  çalışırdıq  amma  buna  baxmayaraq  axşam  yenə  acıb  bunqalo-dan  nəsə  alıb  yeyirdik.  Şam  yeməyində  mənə  maraqlı  gələn  bircə  o  oldu  ki,  axşam  yeməyindən  əlavə  olaraq  bizə  yağla,  pavilla  verirdilər.  Başa  düşmək  olmurdu  bu  ya  səhər  yeməyidi  yoxsa  axşam  yeməyi…  Sözün  düzü  milli  yeməklər  üçün  çox  darıxmışdıq.  Bundan  sonra  yenə  qrup  time –da  yığışıb,  axşama  olan  planlar  müzakirə  edilirdi.  Hər  axşam  nəsə  maraqlı  tədbir,  oyun,  aktiviti  keçirilidi.  Misal  üçün:  Hər  komanda  “Sağlam  həyat”  haqda  prezintaciya  hazırlayıb  təqdim  edirdi.  Sonra  “Kim?  Harda?  Necə?”  oyunu  oldu.  Onu  deyim  ki,  mənim  komandam  bu  yarışda  qalib  gəldi.  Sonra  “Abxaziya”  haqda  çəkilən  filim  gecəsi  də  oldu.   Daha  sonra  “Qaranlıqda  kokteyl  hazırlamaq”  yarışı  da  oldu.  Bu yarış  haqda  istərdim  kçik  məlumat  verim: “Lagerin işiqları  sondürüldü  və  biz  də  üzərində  fosforlu  işıq  olan  xüsusi adamları  tapıb,  onların  suallarina  cavab  verib  xal  qazanmalıydıq.  Bu  qazanılan  xalla  bunqalodan  kokteyl  üçün  lazım  olan  əşyaları  alırdıq.  Sonda  hər  komanda  müxtəlif  dizayn  verib  hazırladığı  kokteyli  münsüflərin  ixtiyarına  buraxırdı”.  Çox  maraqlı  yarış  idi.  Həə  nəhayət  “İTERNATİONAL  DAY”  gecəsi  də  oldu.
  Bu  bizim  çoxdan  səbirsizliklə  gözlədiyimiz  bir  gün  idi.  Bütün  Azərbaycan  heyəti  yığışaraq  çıxışımızı  planlaşdırdıq.  Gecə  müxətlif  ölkələrin  çıxışından  sonra  növbə  bizə  çatdı.  Himnimizlə  başladıq,  Azərbaycanın  “Dağlıq  Qarabağ”  həqiqətlərindən  danışıb  dinimizdən,  mədəniyyətimizdən  xəbər  verdik.  Milli  musiqimiz  “Qarabağ”  mahnısını  rəks  etdik .   Bunun  ardınca  “Yallı”-nı  da  oynadıq.  Xalq  mahnısı  olan  “Sarı  Gəlin”-i  hamılıqla  ifa  etdik.  Bu  ifa  elə  bizim  də  həyacanımıza  səbəb  oldu  amma  həvəslə,  ürəklə  oxuduq.  Bu  arada  düşmənimiz  olan  Ermənistandan  gələn  ermənilər  yenə  də  erməni   olduqlarını  sübüt  etdilər!!!  Bizim  çıxış  vaxtı  özlərini  ən  axrıncı  yola  qoymuşdular,  bizə  mane   olmaq  üçün  provakasiya  yaratmaq  isəyirdilər,  səbəbsiz  narazılıqlar  da  bildirirdilər.  Buna  baxmayaraq  təşkilatçılar  onları  vecə  almayıb  konfrans  zalından  çıxartdılar.  Biz  isə  öz  çıxışımıza  davam  edirdik.  Lirik  “Sarı  gəlin”  ifasından  sonra  zalın  əhvalını  yüksəltmək  və  onlarda  enerji  vermək  üçün  planlaşdırılmamış  olaraq  “Baku,  J  LOVE  YOU”  disco  musiqini  qoyduq  və  hamını  rəqsə  dəvət  edib,  onlarda  həvəs,  maraq  yaratdıq.  Oynadıq,  əyləndik,  deyib-güldük  və  bununla  da  çıxışımızı  yekunlaşdırdıq.  Çox  həyəcanlı  idik,  ürəyimiz  isə  fəxrlə  dolmuşdu,  sevinirdik  ki,  bir  daha  Azərbaycan  həqiqətlərini,  tarixini,  dinini,  mədəniyyətini,  incəsənətini  xarici  ölkələrə  azəri  gənclərinin  timsalında  göstərdik.  Mən   indi  ürəklə  deyə  bilərəm  ki:  “Mən  Azərbaycan  üçün  (kiçik  də  olsa)  nəsə  etdim”!  “Mən  fəxr  edirəm  ki,  MƏN  AZƏRBAYCANLIYAM”!!!

Bu  gözəl  tədbirdən  sonra  günlərimizi  öz  axarı  ilə  keçirdik  və  camp-ın  sonuna  yetdik.  Bir  günümüzü  isə  Tiflisdə  keçirdik.  Tiflis  də  Batumi  kimi  gözəl  şəhərdi  amma  fərq  ondan  ibarət  idi  ki,  Tiflis  daha  çox  özündə  qədimiliyi,  Batumi  isə  müasirliyi  əks  etdirirdi.  Sonda  vətənə  sağ-salamat  qayıtdıq. Buna  görə  də  başda  Rauf  Mərdiyev  olmaqla  “Gənclər  və  İdman  Nazirliyi”-nə  öz  dərin  təşəkkürlərimi  bildirirəm.  Postu  yazmaqda  mənə  dəstəy  olan  Aytənə  isə  minnətdaram.  Çox  sağ  olun. Ürəyində  Vətən  sevgisi  olan  hər  kəsə  bu  şərəfli  işin  öhtəsindən  uğurla  gəlməsini  arzulayaraq,  sizinlə  sonrakı  görüşlərə  qədər  sağollaşıram.  İNŞALLAH  növbəti  postlarda  görüşmək  ümüdü  ilə…

Hörmətlə:

Mikayıllı  Ağalar.

Bu slaydşou üçün JavaScript lazımdır.